Vanavond was het dan al weer de derde avond van de Kiki training bij gastouderbureau Welkom Kind. Voor mij is het elke keer weer best een uitdaging om op tijd te komen, maar dat heb ik er graag voor over. Elke keer weer leer ik wel iets nieuws en wordt er een nieuw deurtje opengedaan om over na te denken.
Deze avond begon onze lesgeefster met het bespreken van het huiswerk. En dan specifiek over de dagkaarten. Over het algemeen kan worden aangenomen dat de dagkaarten van Kiki geen succes zijn bij de meeste gastouders. Een aantal opmerkingen waren: “de dagkaarten zorgen misschien wel voor een ritme maar nemen de spontaniteit in onze opvang weg. Zelfs de kinderen vragen om de kaaretn weg te doen”, “de kaarten zijn niet flexibel genoeg”, “de kinderen hebben er gewoon geen behoefte aan”. Hier in de opvang werken de kaarten redelijk. Vooral ook de ouders vinden het leuk om ‘s ochtends te kunnen zien wat er die dag staat te gebeuren. Ik vind dat ik de kaarten nog niet helemaal op punt heb maar er is wel een heel mooi begin gemaakt. De kinderen vinden de kaarten leuk, duidelijk en toch zijn ze nog flexibel want ik heb de kaarten enorm ‘open’ gelaten. Zo heb ik bv de kaart ‘binnen spelen’ en die kan natuurlijk bijna alles omvatten qua spelen. De knutselkaart is misschien iets meer begrensd, maar knutselen is zo enorm veel…dat kan ook buiten met takken een hut bouwen zijn bv. Of met bierdopjes een dorp bouwen…. er is zoveel meer met knutselen dan alleen maar schilderen, knippen en plakken. Al is dat natuurlijk ook wel erg leuk om te doen. En hebben we een keer toch echt geen zin om te knutselen (hoewel die dag nog moet komen…) dan passen we daar op dat moment nog wel een mouw aan. Dat is ook geen probleem. Maar op zich geven de dagkaarten wel structuur en ritme aan de kinderen. En daar gaat het natuurlijk wel om. Even hebben we nog gebrainstormd over welke mogelijkheden er dan zijn om kinderen structuur en ritme te bieden buiten de dagkaarten om. Naast het zelf maken van de dagkaarten, zoals ik gedaan heb, was er een heel mooi voorstel van een dagklok. De gastouder die deze klok gemaakt heeft heeft gekozen voor duidelijke kleuren waarin dezelfde activiteit allemaal dezelfde kleur had. Voordeel van zo een klok is dat de kinderen zelf de wijzer kunnen verzetten, dat vinden ze leuk, het neemt weinig plaats in en het is voor de kinderen heel erg duidelijk wanneer mama of papa nu eigelijk komt. Andere gastouder bespreken ‘s ochtends gewoon het verloop van de dag met hun gastkindjes. Dat kan natuurlijk ook maar wordt wel moeilijker als er halfweg de dag nog kindjes bijkomen. Een ander, erg leuk idee was een soort van planbord zoals dat op school gebruikt wordt. Er hangen verschillende activiteiten, duidelijk afgebeeld op het bord en elk kind mag zijn/haar foto naast de activiteit hangen die hij/zij gaat doen. Soms zullen alle foto’s samen hangen maar op andere momenten zullen kinderen met verschillende dingen bezig zijn. Als er bv kleintjes slapen dan kunnen de groteren iets anders doen. De gastouder kan dan bepalen welke activiteiten mogelijk zijn gedurende de dag. Veel ideeën en vooral het planbord spreekt me best wel aan, maar dat is natuurlijk een persoonlijke mening. Voorlopig blijven de dagritmekaarten hier hangen, al ga ik wel nadenken over een kleine uitbreiding ervan.
Hierna kwam toch wel een erg moeilijk onderwerp aan bod. Namelijk feedback geven! Dat is en blijft erg moeilijk en natuurlijk zijn er daar tips voor om dat zo goed mogelijk te doen. Onze lesgeefster gaf een voorbeeld uit haar eigen gezin en dat is een voorbeeld dat we allemaal wel herkennen. Ieder van ons zegt wel eens tegen een partner, kind, vriend, vriendin, collega iets als” Ja, dat heb je goed gedaan en dat vind ik wel fijn, maar het zou toch pas echt leuk zijn als je volgende keer ook dit of dat beter doet”. Tja, dat werkt dus volledig tegenovergesteld van wat je als feedbackgever (bestaat dat woord wel?) eigelijk bedoeld. Op die manier zal de ontvanger van de feedback eerder niks meer doen dan iets willen verbeteren. Want ook dat gevoel kennen we allemaal, we zijn allemaal wel eens die ontvanger geweest. Heb je keihard je best voor iets gedaan en dan zegt er iemand” ja, is wel goed, maar dat en dat en dat kan eigelijk toch wel veel beter”. Dat is gewoon een keihard ‘fuck you’ gevoel. Dan wil je toch niet meer iets doen voor die ander?? Dus hebben we tips gekregen om dat anders aan te pakken. Natuurlijk moet je beginnen met het goede, dat is logisch, anders knal je zowiezo al je eigen ruiten in en wil de ander helemaal niet meer luisteren…MAAR dan… het woordje “MAAR” is vanaf nu totaal verleden tijd en verboden bij het geven van feedback en dat moet vervangen worden door het woordje “EN”. Mijn god, wat is dat moeilijk! Dan krijg je dus zoiets als: “ja dat heb je erg goed gedaan EN volgende keer kan je ook proberen om dit of dat nog beter te doen” Dan krijgt de ontvanger tenminste niet het gevoel dat hij voor spek en bonen heeft gewerkt, voor niets dus….. Dan heeft de ontvanger een goed gevoel bij de feedback. Want het is toch de bedoeling dat je van feedback leert ipv dat het aanvoelt als kritiek. Natuurlijk geef je kritiek ook nooit over een persoon, maar wel over het gedrag van een persoon. En dat is erg belangrijk want een persoon is niet dom of stom of wat dan ook. Een persoon gedraagt zich misschien fout maar dat maakt daarom niet direct een slecht persoon van iemand. Al denk ik dat er op dat gebied toch wel uitzonderingen bestaan, maar dat is dan weer een heel ander verhaal. Daarover misschien een andere keer meer. Goed, feedback geven dus. We mochten even oefenen op ‘elkaar’. Dat klinkt nogal raar, maar de bedoeling was dus dat we naar de foto’s keken van de thematafels van anderen en daar onze feedback op geven waarbij we dus erg goed letten op het gebruik van ‘maar’ en ‘en’. Helemaal moeilijk wordt het als je geen feedback hebt, ttz, feedback heb je altijd, maar als het gewoon goed is en je dus geen verbeterpunten kan geven. Hieromtrent kregen we als tip van onze lesgeefster nog mee dat we feedback niet mogen zien als kritiek of ieta anders negatief, wel als iets positiefs om uit te leren. Dat is natuurlijk wel een groot verschil, maar dan nog, als de thematafel gewoon goed is, is ze…..goed denk ik en moet er ook niks verbetert worden, toch?
Dit gezegd zijnde gingen we verder met het KIKI gedeelte van de avond. Deze keer ging het over het inrichten van de speelruimte. Natuurlijk weten we als ervaren gastouders al lang dat we best met speelhoeken werken, alleen mogen we dat niet te ‘eng’ bekijken. Het is niet de bedoeling om een autohoek, poppenhoek, blokkenhoek, zandbakhoek (alsof ik zand in mijn woonkamer zou willen zetten in een bak….), bouw en timmerhoek te creëren. Als dat kan is dat natuurlijk prima, maar vermits de meeste gastouders gewoon nogal beperkt zitten in ruimte. We vangen namelijk de kinderen op in onze eigen woning, is het gewoon niet mogelijk om al die hoeken te creëren. Wat wel belangrijk is, is dat het voor kinderen duidelijk is waar wat is. En ook dit kan elk weer op zijn of haar eigen manier inrichten. Ik ben bezig met het decoderen van mijn speelgoedbakken. Dit wil ik doen met zowel foto’s als tekst. En nee, het is niet de bedoeling dat kinderen kunnen lezen voor ze naar school gaan, ik vind het gewoon belangrijk om hen al heel jong in contact te brengen met letters. Zo leren kinderen al heel jong dat letters belangrijk zijn en bij het leven horen. Ik gebruik hiervoor trouwens hetzelfde lettertype als ze op school in de lagere groepen gebruiken. En als er een kindje is dat wil weten wat die lettertjes nu eigelijk betekenen wil ik het natuurlijk wel vertellen. Andere gastouders vinden het idee van bakken de decoderen eigelijk meer voor een kinderdagverblijf. Zij zijn van mening dat kinderen na een paar dagen hun weg wel vinden. Dat is natuurlijk ook zo. Zij zijn van mening dat ouders kiezen voor een gastouder net om de huiselijke sfeer. Natuurlijk is die hier in huis ook nog en toch vind ik het belangrijk om wel het speelgoed de decoderen. Dat is handig voor iedereen, voor onszelf, voor de kinderen, voor ouders. Ook voor nieuwe ouders, zij zijn dan ook welk speelgoed hier allemaal in huis is, nieuwe kinderen weten, en dat is dan mijn mening, net iets sneller hun weg te vinden in ons huis en dat is erg prettig om zich vlug thuis te voelen in een nieuwe omgeving. Om dit gevoel van veiligheid en thuis zijn extra te stimuleren denk ik al een tijdje na over een familiemuur. Een klein stukje muur in de hal waar de foto’s van familie van de kinderen komt. Dat idee sluimert al een tijdje dus nu is het een mooie kans om dat uit te voeren.
Ook deze keer konden we weer de thematafels van elkaar bekijken en ook deze keer was er weer een klein prijsje voor de winnaar. De dame die gewonnen heeft had een erg leuke thematafel bedacht die erg duidelijk was voor de kinderen! Als laatste kregen we de opdracht om met zelfmeegebracht kostenloos materiaal (rommel die je als je geen gastouder bent gegarandeerd weggooit) een thematafel te maken. Dit om aan te tonen dat een thematafel of een activiteit voor de kinderen zeker niet altijd veel geld moet kosten!
Dit was weer een erg leuke avond, als extraatje stuurt onze begeleidster nog een mail met ons huiswerk want dat is, en ik citeer: “best wel veel deze keer”. Ik ben erg benieuwd wat er van ons verwacht wordt. Wij gaan binnenkort aan de slag met ons nieuwe thema. Wat dat wordt, horen jullie in een volgende blog.
