Wat later dan jullie van me gewoon zijn volgt hier het verslag over alweer de 6de avond van onze Kiki training. Maar met werkdagen van 4.30 uur ‘s ochtends tot 18.00/19.00 ‘s avonds had ik eigelijk gewoon even geen zin meer om gisteravond nog te bloggen. Ik verlangde enkel naar een douche en een bed. Dan kon ik toch nog een paar uur slapen voor het eerste kind weer voor de deur stond.
We werden verwacht op de nieuwe lokatie van Welkom Kind Midden en West Brabant. Op deze lokatie hebben ze de ruimte om de trainingen te geven. Dat is een enorme vooruitgang! Na een kort welkomstwoord werd er eerst een kort rondje gehouden om ieder over haar vakantie te laten vertellen. Een aantal gastouders zijn op zoek gegaan naar de zon en hebben die ook gevonden, vooral in Turkije was het erg mooi weer, anderen zagen hun vakantie letterlijk in het water vallen. Een paar zijn gewoon thuisgebleven en hebben doorgewerkt, zij hebben de kindjes van de andere gastouders die op vakantie waren opgevangen!
Vanavond werden 2 hoofdstukken van de cursus behandeld, namelijk ‘rekenprikkels’ en ‘motoriek’. Ik weet dat heel veel mensen denken baby’s, peuters en kleuters nog helemaal niet met rekenen bezig zijn. Niets is minder waar! En om dat te laten zien had onze lesgeefster een filmpje klaar staan. We zagen hoe een juf van groep 1/2 (de 4-5 jarige kleuters) met haar kleuters een spel jeu de boules speelde. De kleuters en de juf wilden dan natuurlijk heel graag weten wie gewonnen had. Hoe konden ze dat ontdekken? De kleuters kwamen er zelf achter dat ze dat konden meten. De juf wilde graag weten hoe ze het konden meten, wel….met onze voeten was het slimme antwoord. Na een tijdje (en door de goede begeleiding en sturing van de juf) ontdekten de kleuters dat hun voetjes niet allemaal evengroot zijn en dat ze wel met dezelfde voetjes moeten meten (of meteren, zoals 1 meid zo schattig zei). Wat mij vooral bijbleef uit dat filmpje is dat de kleuters het gewoon ook erg leuk vonden, ze wilden een oplossing bedenken, ze wilden echt wel meten om te zien welke knikker het dichtste bij de grote bal lag. en daar kwamen ze ook zelf achter! Zo ontdekken de kleuters hoe ze kunnen meten en tellen en dat is veel meer waard dan de juf (of gastouder) een meetlint gebruikt en vertelt wie er het dichtste ligt. Baby’s, peuters, kleuters en lagere schoolkinderen leren het gemakkelijkste door ervaren.
En eigelijk zijn we als gastouder en ook als ouder toch de ganse dag door bezig met rekenprikkels. Blokken stapelen is nogal moeilijk als je vanonder een kleine blok hebt en daar een grote bovenop zet. Het kind is dan bezig met ruimtelijke ordening. Het ontdekt al doende dat het grote blok onderaan moet, anders dondert de toren om. Meten doen kinderen eigelijk ook heel de tijd. Wat past er in een doos, als een kleuter met de fiets rijdt dan moet het meten om te kunnen inschatten wanneer het moet remmen om niet tegen de muur te knallen. Tellen en getalbegrip, welke ouder of gastouder telt er eens niet de vingertjes van de baby, of zegt, eerst 1 voetje in de broek en dan het 2de voetje in de broek. Of er wordt geteld hoeveel bloemetjes het kind geplukt heeft. Ook dat zijn rekenprikkels.
Een baby ontdekt al heel erg vroeg het begrip oorzaak en gevolg. Als een baby een rammelaar beweegt dan maakt die een geluid. Of als een baby iets uit de box gooit en dat wordt teruggegeven dan vindt de baby dat leuk en gaat hij dat proberen te herhalen. Voila, het begrip ‘oorzaak en gevolg’ is ontdekt. Een baby kan dat spel ook vaak blijven herhalen. Hij gooit niet iets op de grond om mensen te pesten, hij wil zien wat er gebeurt als hij iets laat vallen. En dat het dan telkens teruggegeven wordt, dat is natuurlijk alleen maar erg leuk! En iets dat leuk is wil een baby graag herhalen, dus laat hij het vallen en nog een keer en nog een keer en nog een keer en nog een keer…tot hij het niet meer terug krijgt. Dan gaat hij huilen omdat zijn spel onderbroken wordt.
Onze lesgeefster liet ons als opdracht activiteiten bedenken bij elk onderdeel van rekenprikkels. Dit ging in elk groepje eigelijk erg vlot, enkel het tijdsbesef bleek soms een probleem. Dat is dan ook hetgene bij peuters/kleuters laat echt ontwikkeld. Kinderen hebben namelijk geen idee hoelang een uur duurt of een kwartier of wat straks wil zeggen (vaak vragen ze dan na 2 seconden of het nu al straks is?). Kinderen kunnen hierin wel gestimuleerd worden door een duidelijk dagritme zodat het kind weet wat er eerst komt en wat er dan nadien komt. Dat stimuleert niet alleen het tijdsbesef maar geeft kinderen ook een veilig gevoel en vanuit dat veilige gevoel kunnen ze ontwikkelen. Mooi toch, hoe alles in de ontwikkeling samenhangt.
Na een korte pauze waarin iedereen een kopje koffie of thee kon nemen en een gastouder trakteerde op pepernoten begonnen we aan het volgende thema, namelijk motoriek. Als eerste opdracht kregen we de taak om in absolute stilte een rij te vormen met de kleinste gastouder vooraan en de grootste achteraan. Dat ging redelijk vlot, al was in stilte voor sommige toch echt heel erg moeilijk. 🙂 Door een simpele teloefening vormden we nieuwe groepjes. We besproken kort welke soorten motorische ontwikkeling er zijn, namelijk de grove motoriek, de fijne motoriek en de sensomotoriek. De grove en de fijne motoriek is voor iedere gastouder wel duidelijk. onze lesgeefster stond wel wat langer stil bij wat sensomotoriek nu precies is. Dat is dus de ontwikkeling van de zintuigen. Die zijn vanaf de geboorte aanwezig maar ze moeten vaak door het kind ontdekt worden. Dat gebeurt stap voor stap maar we kunnen kinderen daarin natuurlijk wel stimuleren door doelgerichte activiteiten aan te bieden. Ik vind het erg leuk om kinderen uit te dagen door 1 zintuig per keer te laten gebruiken. Bv, ik verstop iets dat muziek maakt en laat een kind dat zoeken, zo stimuleer ik het zintuig horen. En als ik merk dat een bepaald kind er echt heel lang over doet om de bron van het geluid te vinden weet ik dat er misschien wel iets mis is met het gehoor van het kind. Misschien zeg ik, want soms heeft een kind ook gewoon even geen zin om te zoeken. Er zijn zoveel leuke spelletjes om de zintuigen te prikkelen, ook voor baby’s! Een simpel kiekeboe spel bv, of de baby kriebelen. En voor peuters en kleuters is het erg leuk om geblinddoekt vanalles te proeven om het zintuig smaak te stimuleren. Dat is erg spannend en sommige kinderen willen dat echt niet, dat is ook prima. Of een ‘blotevoetenpad’ om vanalles te voelen met de voeten. Gewoon een rij met verschillende veilige(!) spullen, denk aan een regenjas van plastic, een wollen of een fleece dekentje, een ruwe kokosmat, een plastic deksel van een speelgoed bak (dat voelt toch weer anders als die jas)….. Wie durft dit geblinddoekt? Of kinderen laten spelen met verf, lijm en zand, of ijs en water of modder of scheerschuim met verf. En zelfs gewoon knoeien met eten, al deze activiteiten stimuleren het zintuig voelen.
Als je goed de kinderen observeert zal je vaak kunnen ontdekken dat kinderen in elke activiteit, van baby over peuter/kleuter naar lagere schoolkind 1 of meerdere zintuigen gebruikt bij alles. Als ze met de blokken spelen moeten ze kijken hoe ze de blokken willen neerzetten, ze moeten berekenen (rekenprikkel!) hoe ze de blokken gaan gebruiken. Als ze op straat fietsen moeten ze luisteren of er ander verkeer (zoals auto’s vb) aankomen, als ze iets nieuws op hun bordje krijgen bij de lunch moeten ze proeven (voor sommige kinderen is dat erg moeilijk) om erachter te komen of ze het lekker vinden of niet), als ze hun handjes met zeep wassen ruiken ze vaak aan hun handjes (of elkaars handjes) om uit te zoeken of ze de zeep lekker vinden ruiken, als ze zich aankleden voelen ze het verschil tussen bv een jeans en een fleece trui. Vaak worden ook meerdere zintuigen tegelijk gebruikt, net zoals bij ons, de volwassenen. Alleen moeten kinderen hun zintuigen nog ontdekken en zodanig ontwikkelen dat ze hun acties op de juiste manier kunnen afstellen bij een bepaalde zintuigelijk waarneming. Vb als je een auto hoort komen als je fietst, dan stop je. Dat stoppen moeten kinderen leren en daarvoor zijn wij er, om hen dat te leren!
We kregen nog ons huiswerk te horen en toen konden we naar huis vertrekken. Toen we buiten stonden om naar de auto’s te gaan ging plots de slagboom dicht. Even dachten we dat we mochten blijven slapen, maar onze lesgeefster kwam ter redding en liet ons naar huis gaan waar we konden gaan dromen over KIKI!
Fijne avond en tot de volgende keer!
Met groet,
Myriam
